تهیه ی سیستم های دارو رسانی بر پایه ی مایسل های پلی گلیسرول و بررسی قابلیت آن ها در حمل دارو های ضد سرطان

مایسل های پلیمری هسته/ پوسته کوپلیمرهای آمفی فیلیک خود تجمع در آب، به عنوان یکی از سیستم های دارورسانی بسیار خوش آتیه ظاهر شده اند. هسته داخلی آب گریز مایسل ها یک میکرو محیط (microinvironment) برای گرفتن داروهای آب گریز به طریق به دام اندازی فیزیکی ایجاد می کند. در حالیکه پوسته آب دوست بیرونی با ایجاد یک سد آب پوشی یک وجه پایدار بین هسته آب گریز و محیط واسط بیرونی خلق می کند. مایسل های کوپلیمر دسته ای برای کاربرد انتقال دارو معمولا دارای چندین خاصیت سودمند هستند. اول آن ها حلالیت و زیست دسترسی (bioavaiability) دارو های آب گریز در آب را توسعه می دهند. علاوه بر این ها،اندازه نانو و توزیع اندازه باریک مایسل ها می تواند به طور موثری از پاک سازی کلیوی (clearance renal) و جذب غیر ضروری جلوگیری کند. بنابر این این مایسل ها به طور قابل توجهی داروهای وارد شده را از تخریب سریع و حذف در بدن محافظت می کنند و زمان گردش دارو را بعد از تزریق داخل وریدی افزایش می دهند. اخیرا مایسل های محرک پذیر مورد توجه گسترده ای قرار گرفته اند، برای سیستم انتقال برنامه پذیر که در آن آزاد سازی دار وها می تواند به آسانی با درج کردن یک محرک مناسب در آن کنترل بشود. (یعنی ph ، درجه حرارت، گلوتاسیون(glutathione) و غیره). در میان تمام این محرک ها ph اسیدی به عنوان یک محرک درونی به طور ویژه ای خیره کننده است، زیرا مکان های تومور و بافت های ملتهب (tissues inflammatory) همچون بخش های درونی سلول نظیر endosomes و lysosome سلول ها محیط اسیدی بیشتری دارند. ph اسیدی در مکان تومور به عنوان یک محرک ایده آل برای آزاد سازی انتخابی داروهای ضد سرطان در تومورها مورد ملاحظه قرار گرفته است. در کارهای حاضر به علت داشتن ساختارهای چند پوسته ای علاوه بر این که توانایی بارگیری دارو افزایش می یابد، به واسطه ی داشتن ساختارهای آبگریز و آب دوست در پوسته ها توانایی و پتانسیل حمل سیستم های گوناگون را دارا می باشند که از آن جمله شامل دارو، ژن، ردیاب و غیره می شود که این یکی از ویژگی های خیره کننده این ساختارهای هسته پوسته ی مایسلی است.